Święty Ojciec Pio, czyściec i odpusty zupełne za dusze czyśćcowe

Zbliżający się listopad przypomina nam o tajemnicy życia wiecznego. Uroczystość Wszystkich Świętych kieruje nasz wzrok ku niebu, a Dzień Zaduszny – ku duszom, które w czyśćcu oczekują na pełnię zbawienia. Święty Ojciec Pio, naznaczony stygmatami i głębokim cierpieniem, ofiarowywał swoje życie właśnie za nie. Jego niezwykłe spotkania z duszami czyśćcowymi pokazują, że istnieje głęboka więź między nami a zmarłymi, a modlitwa i odpusty mogą otworzyć im bramy raju. To zaproszenie, by w tym szczególnym czasie nie zapomnieć o tych, którzy czekają na naszą pomoc.

Kilku mieszkających z Ojcem Pio w San Giovanni Rotondo braci usłyszało pewnego razu tajemnicze dźwięki dochodzące z klasztoru. Któryś z zakonników zauważył, że był to „pełen harmonii piękny śpiew”. Nikt nie potrafił odnaleźć jego źródła.

Ojciec Pio był pogrążony wówczas w modlitwie. Jeden z braci zagadnął go w sprawie śpiewu. Jakby nagle wyrwany z głębokiego snu Ojciec Pio odpowiedział: „Dlaczego jesteście zdziwieni? Ten śpiew jest śpiewem aniołów zabierających dusze z czyśćca do raju”.

To jedna z wielu opowieści zawartych w książce Ojciec Pio. Prawdziwa historiafootnote]C. Bernard Ruffin, Ojciec Pio. Prawdziwa historia, tłum. Bożenna Winczyk-Sowa, Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 2011.[/footnote],  która przedstawia nam cudowne relacje świętego z aniołami i duszami przebywającymi w czyśćcu.

Ojciec Pio posiadał specjalne dary: nie tylko słyszał, ale i widział dusze z zaświatów. Czasami spływała na niego łaska poznania wiecznego stanu osób zmarłych. Mówi się, że pewna wdowa zapytała go kiedyś o duszę swojego męża, który popełnił samobójstwo. Ojciec Pio odpowiedział: „Został zbawiony. Kiedy już spadał – pomiędzy mostem a rzeką – żałował swojego czynu”. Dary, które zakonnik otrzymał, miały swoją cenę. Jego życie było naznaczone bólem, włączając w to krwawiące stygmaty, które towarzyszyły mu przez 50 lat.

Doznawane cierpienie Ojciec Pio ofiarowywał w szczególności za dusze w czyśćcu. Na początku kapłańskiej drogi napisał do swojego ówczesnego przełożonego: „Od dłuższego czasu odczuwam w sobie potrzebę ofiarowania siebie Bogu jako żertwa ofiarna za biednych grzeszników i za dusze w czyśćcu. To pragnienie rozwijało się nieustannie w moim sercu tak bardzo, że teraz stało się gwałtowną pasją. To ofiarowanie się Bogu uczyniłem kilkakrotnie, upraszając Go, aby chciał przenieść na mnie kary przygotowane dla grzeszników i dla dusz w czyśćcu”1C.B. Ruffin, Ojciec Pio, s. 81..

Ojciec Pio mówił, że doznawane cierpienia i niewygody to „cała moja radość”2C.B. Ruffin, Ojciec Pio, s. 81., ponieważ stanowiły one ulgę dla cierpiącego Jezusa.

„Odpraw za mnie Mszę”

W 1922 roku Ojciec Pio opowiedział biskupowi i kilku zakonnikom historię duszy, która przybyła do niego z czyśćca.

W czasie śnieżnego, zimowego wieczoru zakonnik modlił się przy klasztornym kominku, aż tu nagle usiadł obok niego starzec. Ojciec Pio nie miał pojęcia, jak ktoś obcy mógł dostać się do klasztoru, i zapytał: „Kim jesteś? Czego chcesz?”. Mężczyzna odpowiedział, że nazywa się Pietro Di Mauro i zmarł 18 sierpnia 1908 roku, gdy na miejscu klasztoru znajdował się jeszcze przytułek dla bezdomnych. Tego dnia zasnął z cygarem w ustach, co spowodowało zapalenie się materaca, na którym spał. Udusił się i spalił żywcem.

„Nadal jestem w czyśćcu – mówił tajemniczy starzec. – Odpraw za mnie Mszę, aby moja dusza została stąd uwolniona. Pan Bóg przyzwolił mi przyjść do ciebie i prosić o modlitwę”.

Ojciec Pio zgodził się: „Możesz być pewny, jutro odprawię Mszę Świętą za twoje uwolnienie”. I odprowadził starca do drzwi, które jak się okazało – były zamknięte.

Ojciec Pio odprawił Mszę Świętą, tak jak obiecał. Kilka dni później udał się z jednym z braci do ratusza i przeglądał akta z 1908 roku. Rzeczywiście 18 września 1908 roku Pietro Di Mauro zmarł z powodu oparzeń i uduszenia się w miejscu będącym wówczas domem dla bezdomnych, które dziś jest klasztorem3C.B. Ruffin, Ojciec Pio, s. 161..

W zeszłym tygodniu (w momencie pisania tego artykułu mamy październik 2024 roku) przypadkiem otworzyłam gazetę z września. Nie czytam zbyt często prasy, ale krewny przyniósł nam stos starych gazet, których potrzebowałam do prac plastycznych. Z jakiegoś powodu moją uwagę przykuła rubryka z nekrologami w jednej z gazet. Nagle, ku swojemu zdziwieniu, uświadomiłam sobie, że czytam o kimś, kogo znam. Kobieta, z którą się znałam od lat, zmarła we wrześniu – a ja dowiedziałam się o tym dopiero teraz.

To oczywiste, że zerknęłam na nekrolog za sprawą Ducha Świętego. Jakie było prawdopodobieństwo, że natknę się na niego miesiąc po opublikowaniu – i to w gazecie, której w ogóle nie czytam?

Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego tak się stało. I nagle mnie olśniło: Bóg skierował mój wzrok na informację o jej śmierci, ponieważ jej dusza potrzebuje, aby została odprawiona za nią Msza Święta. Weszłam na stronę MyMassRequest.org i poprosiłam o odprawienie Mszy4W Polsce również jest możliwość internetowego zamawiania Mszy Świętych. Patrz przykładowo https://intencjeonline.pl/tyniec [przyp. red.]..... Podziękowałam też Bogu za to, że pokazał mi nekrolog, dzięki czemu mogłam przyczynić się do zbawienia duszy mojej znajomej.

Dusze zmarłych mogą się za nas modlić

Dusze zmarłych potrzebują naszego wstawiennictwa, ale jednocześnie mogą również wstawiać się za nami. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Nasza modlitwa za zmarłych nie tylko może im pomóc, lecz także sprawia, że staje się skuteczne ich wstawiennictwo za nami” (KKK, 958)5Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum, Poznań 2020.. Gdy modlimy się za dusze czyśćcowe, umożliwiamy im w ten sposób modlitwę za nas.

Moim ulubionym miejscem na modlitwę i refleksję jest pobliski cmentarz. Spędziłam tam już tyle czasu, że dusze na nim przebywające wydają się być moimi bliskimi przyjaciółmi. Spoglądając na ich nagrobki i modląc się, proszę je, aby one pomodliły się za mnie. Ich opieka nade mną jest prawdziwie silnym błogosławieństwem.

Wzmianki o takiej relacji pomiędzy żywymi a umarłymi odnajdziemy już w zapiskach z czasów pierwszego Kościoła. Święty Odylon (St. Odilo), żyjący na przełomie pierwszego i drugiego tysiąclecia, jako pierwszy ustanowił Dzień Zaduszny. Ułożył modlitwę, w której nie tylko modli się za dusze czyśćcowe, ale także prosi je o wstawiennictwo:

O święte dusze, obiecuję nigdy was nie zapominać i modlić się do Najwyższego o wasze uwolnienie. Proszę was, abyście odpowiedziały na tę ofiarę, którą wam składam. Wyproście dla nas pokój serca, wspierajcie nas we wszystkich naszych działaniach, pocieszajcie i brońcie nas w niebezpieczeństwach, abyśmy wszyscy pewnego dnia razem mogli radować się w raju. O Boże, Stworzycielu i Odkupicielu wszystkich wiernych, daj duszom Twoich zmarłych sług przebaczenie ich grzechów, aby mogły osiągnąć radość nieba. Prosimy o to przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Listopadowy odpust zupełny

Co roku w listopadzie Kościół w swojej dobroci daje wiernym możliwość wstawiennictwa za dusze czyśćcowe. Można tego dokonać między pierwszym a ósmym listopada.

Aby uzyskać odpust zupełny, katolik będący w stanie łaski uświęcającej musi mieć intencję jego otrzymania i spełnić następujące warunki:

– nawiedzić cmentarz i pomodlić się tam za zmarłych, nawet tylko w myśli,

– przystąpić do Komunii Świętej w dniu nawiedzenia cmentarza,

– odmówić na cmentarzu „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga” w intencji wyznaczonej na dany dzień przez Ojca Świętego.

– być wolnym od wszelkiego przywiązania do grzechu, nawet lekkiego.

Dziennie można uzyskać jeden odpust zupełny. Odpust traci swój „zupełny” charakter, jeśli nie zostały spełnione wszystkie warunki dla jego uzyskania.

Uwaga dotycząca ostatniego warunku: Czasami ludzie zastanawiają się, czy naprawdę możliwe jest całkowite oderwanie się od grzechu powszedniego. Wierzę, że odpowiedź na to pytanie znajduje się w 10 rozdziale Ewangelii według św. Marka, gdzie Jezus mówi swoim uczniom, jak trudno jest wejść do królestwa Bożego, a oni pytają: „Któż więc może się zbawić?” (Mk 10,26)6Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2016.. Następnie Jezus mówi im „Dla ludzi to niemożliwe, ale nie dla Boga, bo dla Boga wszystko jest możliwe” (Mk 10,27).

Ewangelista Mateusz przypomina: „Proście, a otrzymacie” (Mt 7,7). I trochę dalej „Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to tym bardziej wasz Ojciec, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą” (Mt 7,11). Zatem prośmy Go. Prośmy o łaskę, o wymazanie z nas pozostałości po grzechu na wieki.

Moja przyjaciółka Suzie uważa, że warto dodać tę krótką modlitwę do modlitwy odpustowej: „Duchu Święty, jeśli nie wyzbyłam się z grzechu, proszę oczyść mnie z niego, abym mogła otrzymać odpust zupełny, który moja matka, Kościół, oferuje mnie – swojemu dziecku”.

Bóg stoi po naszej stronie. Pragnie, abyśmy uzyskali odpust jako akt dobrowolnej chęci pomocy duszom znajdującym się w czyśćcu. Wystarczy tylko poprosić, a On pomoże nam spełnić wszystkie jego kryteria.

Modlitwa św. Jana XXIII na cmentarzu

 Witajcie, wszystkie wierne dusze, których ciała spoczywają tutaj i gdzie indziej w prochu ziemi. Niech nasz Pan Jezus Chrystus, który odkupił was i nas swoją najdroższą Krwią, raczy uwolnić was od cierpień i zjednoczyć z zastępami aniołów. A wy pamiętajcie o nas i pokornie módlcie się za nas, abyśmy mogli dołączyć do waszego grona i wraz z wami zostać ukoronowani w niebie. Amen.